Poniżej biogram Bacha z książki "Żydowski Kraków" Henryka Halkowskiego:
Joel (ben Szmuel) Sirkes (Serkis, Sirkis, Serkes 1561‒1640), znany też jako Bach – jeden z najwybitniejszych żydowskich uczonych w Polsce, wielki autorytet w zakresie prawa religijnego.
Urodzony w Lublinie, był rabinem w wielu miastach w Polsce i na Litwie (m.in. w Prużanach, Łukowie, Lubomlu, Międzybożu, Bełzie, Szydłowie i Brześciu nad Bugiem). W końcu (w 1618 roku) osiadł w Krakowie, gdzie został rektorem tutejszej jesziwy, a później naczelnym rabinem miasta. Według legendy tak częste zmiany miejsca pobytu wiązały się z jego niezależnością poglądów i niezłomnym charakterem. Gminy żydowskie wolały zatrudniać jako rabinów ludzi przeciętnych, bardziej skłonnych do kompromisów – takich, z którymi łatwiej się było dogadać. W swojej jesziwie Joel Sirkes wykształcił wielu uczniów (niektórych z nich miał utrzymywać z własnych środków finansowych). Tego, jak wielkim autorytetem cieszył się on w całym żydowskim świecie, dowodzi fakt, iż Żydzi z różnych krajów często zwracali się do niego z pytaniami (i tak np. trzech rabinów amsterdamskich pytało go o radę w sprawie „heretyka” Uriela Acosty).
Rabin Joel Sirkes znany jest również jako Bach; przydomek ten pochodzi od akronimu utworzonego od tytułu jego głównego dzieła Bajit Chadasz [„Nowy dom”, Kraków 1631‒1639], napisanego w formie komentarza do kodeksu żydowskiego prawa Arbaa Turim rabina Jakuba ben Aszera; tytuł pochodzi stąd, że istniał już wówczas „stary dom” – wcześniejszy komentarz do Arbaa Turim, napisany przez rabina Józefa Karo i zatytułowany Beit Josef („Dom Józefa”). W swoim dziele Joel Sirkes ustosunkował się do najważniejszych problemów związanych z praktycznym zastosowaniem żydowskiego prawa. Charakteryzował się on wielką niezależnością poglądów i bardzo często jego halachiczne orzeczenia były zupełnie odmienne od opinii na ten temat innych rabinów. Świadczy o tym chociażby ten fakt, że w okresie, kiedy powszechnie przyjętym kodeksem żydowskiego prawa był już Szulchan Aruch Józefa Karo i Mojżesza Isserlesa (i to właśnie dzieło było wówczas szeroko dyskutowane i komentowane), Joel Sirkes odwoływał się do Arbaa Turim – dzieła starszego i bardziej podstawowego. Joel Sirkes jest również autorem glos, umieszczanych w każdym wydaniu Talmudu. Napisał on także Mesziw Nefesz – komentarz do Księgi Rut (Lublin 1617); jego responsa rabiniczne ukazały się w dwóch częściach, jako Szeelot uTszuwot Bajit Chadasz (Frankfurt 1697) i Szeelot uTszuwot Bajit Chadasz haChadaszot (Korzec 1785).
Książka ukaże sie pod koniec marca nakładem Wydawnictwa Austeria.
0 comments:
Prześlij komentarz