W pewnym izraelskim filmie, który zdobył Nagrodę Publiczności WFF i wyświetlany był w polskich kinach, wizyta arabskiej orkiestry w Izraelu, mimo wszystkich przeciwności losu zakończyła się całkiem dobrze:



Niestety życie to nie kino, o czym przekonała się właśnie inna arabska orkiestra...

Ponad 30 lat minęło, a jak niewiele się zmieniło...

Jicchak Meir Alter (1799-1866), autor Chiduszej Harim (komentarza do Talmudu i Szulchan aruch), był uczniem Magida z Kozienic i rabina Simchy Bunama z Przysuchy. W Górze Kalwarii koło Warszawy założył swoją własną dynastię chasydzką - Ger (lub Gur). Dzisiaj jest to jedna z największych dynastii chasydzkich na świecie. Jicchak Meir Altar był dziedkiem rabina Jehudy Leiba Altera - Sfat emet.

Zdjęcia z Góry Kalwarii na stronie kirkuty.xip.pl

(c) wikipedia.org

Rabin Elimelech z Leżajska (1717-1786), którego rocznica śmierci wypada właśnie dzisiaj, był uczniem Magida z Międzyrzeca (Dow Bera). Jego główne dzieło nosi tytuł Noam Elimelech. Rabin Elimelech był nauczycielem wielu chasydzkich rabinów na terenie Polski, w związku z tym niemal każda "polska" dynastia wywodzi się od niego. Jego grób na cmentarzu w Leżajsku jest celem dorocznych pielgrzymek chasydów z całego świata.

Dzisiaj przypada rocznica śmierci rabina Joela Sirkesa (1561-1640), znanego jako Bach, od akronimu tytułu jego najważniejszego dzieła - Beit chadasz.

Poniżej biogram Bacha z książki "Żydowski Kraków" Henryka Halkowskiego:

Joel (ben Szmuel) Sirkes (Serkis, Sirkis, Serkes 1561‒1640), znany też jako Bach – jeden z najwybitniejszych żydowskich uczonych w Polsce, wielki autorytet w zakresie prawa religijnego.
Urodzony w Lublinie, był rabinem w wielu miastach w Polsce i na Litwie (m.in. w Prużanach, Łukowie, Lubomlu, Międzybożu, Bełzie, Szydłowie i Brześciu nad Bugiem). W końcu (w 1618 roku) osiadł w Krakowie, gdzie został rektorem tutejszej jesziwy, a później naczelnym rabinem miasta. Według legendy tak częste zmiany miejsca pobytu wiązały się z jego niezależnością poglądów i niezłomnym charakterem. Gminy żydowskie wolały zatrudniać jako rabinów ludzi przeciętnych, bardziej skłonnych do kompromisów – takich, z którymi łatwiej się było dogadać. W swojej jesziwie Joel Sirkes wykształcił wielu uczniów (niektórych z nich miał utrzymywać z własnych środków finansowych). Tego, jak wielkim autorytetem cieszył się on w całym żydowskim świecie, dowodzi fakt, iż Żydzi z różnych krajów często zwracali się do niego z pytaniami (i tak np. trzech rabinów amsterdamskich pytało go o radę w sprawie „heretyka” Uriela Acosty).
Rabin Joel Sirkes znany jest również jako Bach; przydomek ten pochodzi od akronimu utworzonego od tytułu jego głównego dzieła Bajit Chadasz [„Nowy dom”, Kraków 1631‒1639], napisanego w formie komentarza do kodeksu żydowskiego prawa Arbaa Turim rabina Jakuba ben Aszera; tytuł pochodzi stąd, że istniał już wówczas „stary dom” – wcześniejszy komentarz do Arbaa Turim, napisany przez rabina Józefa Karo i zatytułowany Beit Josef  („Dom Józefa”). W swoim dziele Joel Sirkes ustosunkował się do najważniejszych problemów związanych z praktycznym zastosowaniem żydowskiego prawa. Charakteryzował się on wielką niezależnością poglądów i bardzo często jego halachiczne orzeczenia były zupełnie odmienne od opinii na ten temat innych rabinów. Świadczy o tym chociażby ten fakt, że w okresie, kiedy powszechnie przyjętym kodeksem żydowskiego prawa był już Szulchan Aruch Józefa Karo i Mojżesza Isserlesa (i to właśnie dzieło było wówczas szeroko dyskutowane i komentowane), Joel Sirkes odwoływał się do Arbaa Turim – dzieła starszego i bardziej podstawowego. Joel Sirkes jest również autorem glos, umieszczanych w każdym wydaniu Talmudu. Napisał on także Mesziw Nefesz – komentarz do Księgi Rut (Lublin 1617); jego responsa rabiniczne ukazały się w dwóch częściach, jako Szeelot uTszuwot Bajit Chadasz (Frankfurt 1697) i Szeelot uTszuwot Bajit Chadasz haChadaszot (Korzec 1785).

Książka ukaże sie pod koniec marca nakładem Wydawnictwa Austeria.

Rabin Josef Caro ukończył pisanie Szulchan aruch - najważniejszego kodeksu prawa żydowskiego (Halachy). Kodeks ten jest skróconą i uproszczona nieco wersją wcześniejszego dzieła rabina Caro - Beit Josef.

Strona tytułowa pierwszego wydania Szulchan aruch (Wenecja 1564)

MADRIT BEFORE HANITA

w reżyserii Erana Torbinera

wtorek, 17 marca, godz. 20.30

Ptasiek Cafe, ul. Dajwór 3


Wstęp wolny

Film z polskimi napisami

Po wybuchu wojny domowej w Hiszpanii w 1936 r. , ponad 300 Żydów z Palestyny opuściło swoje domy by dołączyć do antyfaszystowskiej Międzynarodowej Kompanii. Wielu spośród nich było komunistami i wierzyło, że faszyzm to wróg całej ludzkości, nie tylko Żydów w szczególności. Antyfaszyści musieli swoje decyzje konfrontować z Organizacjami Syjonistycznymi, dowództwem Partii Komunistycznej w Palestynie, wreszcie ze swoimi własnymi rodzinami, które nie rozumiały ich woli walki tak daleko od domu. Wywiady z ostatnimi żyjącymi ochotnikami i ich rodzinami, fragmenty ich listów i pamiętników stanowią żywą kronikę ich dziejów. Pokazują co stało za ich decyzją o opuszczeniu Palestyny i podróżą do Hiszpanii.

Reżyser filmu Eran Torbiner jest absolwentem politologii i dziennikarstwa na Uniwersytecie w Tel Avivie. Od 1997 roku kręci dokumentalne filmy na tematy polityczne.

 

A skąd ja mam to wiedzieć?

Swoją drogą - napisy na mleku...

 

Ratuuunku!!!

Pierwsze wydanie drukiem Pięcioksięgu (Chumaszu) wraz z Targum Onkelos (tradycyjnym tłumaczeniem aramejskim) i komentarzem Rasziego ukazało się tego dnia w 1482 roku w Bolonii, nakładem Josefa ben Abrahama Caravity, który założył w swoim domu niewielką drukarnię.