Menachem Ziemba

Rabin Menachem Ziemba (Zemba) urodził się w Warszawie w 1883 roku. Pochodził z chasydzkiej rodziny dynastii z Góry Kalwarii (Ger). W 1935 r. został członkiem rabinatu warszawskiego i był już wówczas uznanym autorytetem halachicznym.
Razem z resztą Żydów warszawskich został zamknięty w getcie, gdzie służył jako rabin, niosąc pociechę swoim współwyznawcom. Zorganizował w tak trudnych warunkach regularne nauczanie Tory, odmawiał też opuszczenia getta, mimo wielu propozycji ukrycia go po "aryjskiej stronie".
Popierał wybuch Powstania wiosną 1943 roku, przekazał niemal całe pozostałe mu środki pieniężne na zakup amunicji i uzbrojenia dla powstańców. Pięć dni po wybuchu walk w getcie, w Szabat 19 nisan, dom, w którym ukrywał się rabin Ziemba został podpalony przez oddział SS. Próbując wydostać się z płonącego budynku, rabin Ziemba zginął zastrzelony przez nazistów.


Jego ciało zostało pośpiesznie pochowane w walczącym getcie, ale w 1958 ekshumowano jego szczątki i przewieziono do Izraela, gdzie pochowano je ponownie z honorami.

Większość dzieł rabina Ziemby spłonęła w czasie Powstania, przetrwały jedynie te nieliczne, powstałe przed wojną.

Podobne posty